Γενικά
Ο ιός της ευλογίας των πιθήκων είναι ένας DNA ιός που ανήκει στο γένος Orthopoxvirus της οικογένειας Poxviridae, στο ίδιο γένος με τον ιό της ευλογιάς Variola vera, που μετά τον εκτεταμένο εμβολιασμό θεωρείται ότι εξαλείφθηκε επισήμως το 1980. Η κύρια διαφορά μεταξύ των συμπτωμάτων της ευλογιάς και της ευλογιά των πιθήκων είναι ότι η τελευταία προκαλεί διόγκωση των λεμφαδένων ενώ η ευλογιά όχι.
Συμπτώματα
Τυπικά και σε διάστημα 5-21 ημερών μετά την μόλυνση, εμφανίζεται πυρετός, κεφαλαλγία, κόπωση καθώς και ένας αριθμός εξανθημάτων τα οποία ξεκινάνε από την κεφαλή και επεκτείνονται στον κορμό καθώς και σε παλάμες και πέλματα. Αρχικά τα εξανθήματα εμφανίζονται σαν κηλίδες και στη συνέχεια εξελίσσονται κατά σειρά σε βλατίδες, μικρές φυσαλίδες και φλύκταινες πριν σχηματίσουν κρούστα πάνω στις πληγές (εφελκίδες). Η νόσος διαρκεί περίπου 2-4 εβδομάδες και η ίαση θεωρείται ότι επέρχεται μόλις στεγνώνουν και πέσουν οι κρούστες.
Τρόποι μετάδοσης
Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω στενής επαφής με δερματικές βλάβες ή σωματικά υγρά πάσχοντος καθώς και μέσω της επαφής με μολυσμένες επιφάνειες ή αντικείμενα.
Εμβολιασμός κατά της ευλογιάς
Άνθρωποι που έχουν εμβολιαστεί κατά την ευλογιά θεωρείται ότι έχουν κάποιο βαθμό ανοσίας (> 50%) έναντι της μόλυνση από την ευλογιά των πιθήκων επειδή οι δύο ιοί είναι στενά συγγενικοί. Ωστόσο επειδή τα προγράμματα εμβολιασμού κατά της ευλογιάς έχουν σταματήσει μετά την εξάλειψή της νόσου, το 1980, άτομα άνω των 50 δεν έχουν εμβολιαστεί και συνεπώς είναι απροστάτευτοι.
Μοριακή ανίχνευση του ιού της ευλογιάς των πιθήκων στην OMNIMED
Η ανίχνευση του γενετικού υλικού DNA του ιού της ευλογιάς των πιθήκων γίνεται μέσω της μεθόδου Real-Time PCR και με τη χρήση κιτ που φέρει πιστοποίηση CE-IVD. Η μέθοδος περιλαμβάνει τα εξής στάδια: α) απομόνωση του γενετικού υλικού του ιού από δείγμα που έχει συλλεχθεί από τις δερματικές βλάβες β) πολλαπλασιασμός με PCR τμημάτων του γονιδίου F3L του ιού της ευλογιάς των πιθήκων γ) ανίχνευση των προϊόντων ενίσχυσης με τη χρήση ολιγονουκλεοτιδικών ανιχνευτών που φέρουν φθορίζοντα μόρια και είναι συμπληρωματικοί των γονιδιωματικών περιοχών του ιού που έχουν πολλαπλασιαστεί. Η απόδοση της πειραματικής πορείας ελέγχεται από την επιτυχή ενίσχυση εσωτερικού μάρτυρα (ανθρώπινο γονίδιο RNase P). Η ειδικότητα του κιτ έχει ελεγχθεί επιτυχώς για την πιθανότητα διασταυρούμενων αντιδράσεων με γενετικό υλικό 9 διαφορετικών παθογόνων μικροοργανισμών (Ιός ιλαράς, ιός έρπητα ζωστήρα, ιός Επστάϊν-Μπαρ, έρπης τύπου 6, έρπης τύπου 8, ιός της ερυθράς, απλός έρπητας 1 και 2, κυτταρομεγαλοϊός, έρπης τύπου 7).