Παρά το γεγονός ότι τα εξουδετερωτικά (ή αδρανοποιητικά) αντισωμάτα που παράγονται από φυσική μόλυνση ή εμβολιασμό αρκούν για προστασία από το φυσικό στέλεχος του SARS-CoV-2, φαίνεται να είναι λιγότερα αποτελεσματικά σε μεταλλαγμένα στελέχη του ιού, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη [1].

Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science [1], χρησιμοποιώντας τεχνικές δομικής βιολογίας, περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο τα εξουδετερωτικά αντισώματα δεσμεύονται και αδρανοποιούν το SARS-CoV-2 και πως η διαδικασία αυτή διαταράσσεται από μεταλλάξεις.  Οι περισσότερες από αυτές τις μεταλλάξεις βρίσκονται στην περιοχή δέσμευσης του υποδοχέα της πρωτεΐνης S (RBD), μέσω της οποία ο ιός δεσμεύεται στα ανθρώπινα κύτταρα και τα μολύνει.  Σε αυτή τη μελέτη, οι επιστήμονες εξέτασαν, απομονωμένα ή σε συνδυασμό, τρεις μεταλλάξεις του γονιδίου S, τις K417N, E484K και N501Y, ως προς την ικανότητά τους να διαφύγουν της ανοσιακής απόκρισης.  Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα εξουδετερωτικά αντισώματα είναι λιγότερα αποτελεσματικά στο να εμποδίσουν την δέσμευση και την επερχόμενη μόλυνση από τον ιό υπό την παρουσία των τριών μεταλλάξεων στην RBD περιοχή (K417N, E484K και N501Y).

Ο μοριακός έλεγχος για SARS–COV-2, που διενεργείται καθημερινά στο εργαστήριο της Omnimed επιτελείται από τώρα και στο εξής με την χρήση ενός νέου κιτ.  Το κιτ αυτό για τα άτομα που είναι θετικά σε ένα από τα τέσσερα ελεγχόμενα γονίδια (RdRp, S, N και E) δίνει πληροφορία για την ύπαρξη ενός ή περισσότερων μεταλλάξεων στο γονίδιο S, από εκείνες που έχουν εντοπισθεί στα διάφορα στελέχη διαφυγής (Αγγλικό στέλεχος, Ινδικό στέλεχος, στέλεχος Β. Αφρικής).  Με πρόσθετη ανάλυση του θετικού δείγματος μπορεί να εντοπισθεί η ύπαρξη των γνωστών μεταλλάξεων (K417N, E484K και N501Y), που σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, είναι εκείνες που συνδέονται με εξασθένηση της εξουδετερωτικής ικανότητας των ειδικών αντισωμάτων. 

 

Μούρτζη Νίκη

Υπεύθυνη του Μοριακού Τμήματος Omnimed

 

Βιβλιογραφία

[1] Yuan M, Huang D, Lee C-CD, et al. Structural and functional ramifications of antigenic drift in recent SARS-CoV-2 variants. Science. 2021. doi: 10.1126/science.abh1139